- 57
- 1.13K
เพราะมีคนจงใจวางแผนทำลายหัทยา เธอจึงถูกวางยาแล้วพาไปอยู่ในห้องเชือดของนายแพทย์อิงควัต คำคืนของเขากับเธอจึงอุบัติขึ้นโดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่ได้เต็มใจ เมื่อรู้ว่าเธอมีเด็ก เขาเต็มใจรับผิดชอบ
เพราะมีคนจงใจวางแผนทำลายหัทยา เธอจึงถูกวางยาแล้วพาไปอยู่ในห้องเชือดของนายแพทย์อิงควัต คำคืนของเขากับเธอจึงอุบัติขึ้นโดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่ได้เต็มใจ เมื่อรู้ว่าเธอมีเด็ก เขาเต็มใจรับผิดชอบ
ของจริงอยู่นี่ เมื่อกี้แค่ออร์เดิร์ฟ
คนเราจะต้องเจ็บปวดและเสียใจอีกกี่ครั้งกัน ถึงจะพอ?
เหมหงส์สาวน้อยผู้ไม่ประสีประสาเรื่องความรัก ใช้ชีวิตสงบๆของเธออยู่ดีๆก็ต้องมาเจอชายปริศนาที่สุดแสนจะคลั่งรักนามว่าเหมินทร์ พ่อพญานาคสีทองเข้ามาแต่งแต้มสีสันงดงามให้ชีวิตอันเรียบง่ายของเธออย่างไร้ที่ติ
"ผมจะเป็นผู้คุ้มครองของคุณ อลิส" ...เป็นโชคชะตาที่เหวี่ยงให้เธอได้พบกับเขา คนที่มีแรงดึงดูดใจอย่างน่าประหลาดตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาปรากฏตัวขึ้นมาในวันเริ่มงานในคลับลับของเธอ
เขาเป็นเทพบุตรที่จะมาช่วยฉุดเธอขึ้นสู่สรวงสวรรค์ หรือเป็นมัจจุราชที่จะมาฉุดคร่าทำลายชีวิตเธอให้ลงขุมนรกไปกันแน่!
เพียงเพราะเผลอตัวไปพึ่งทางสายดำ ทำให้‘จำปา’ต้องพบกับบางสิ่งที่ไล่ตามมา ความหวังเดียวในหัวก็มีเพียงชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่เคยเธอพบเจอ…
เหนื่อยก็พัก ไม่รักก็พอ ในเมื่อเขาเอ่ยปากมาเองว่าไม่ชอบ และรำคาญที่เธอไปวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ฉะนั้น จากนี้ไปเธอขอตัดใจ หากเจอะเจอกันที่ไหน สัญญาว่าจะทำเหมือนไม่เคยรู้จักกัน
“คุณคือเทวดาของฉัน ฉันยอมรับได้” “น่าจะยังเป็นไม่ได้หรอก…” อีกฝ่ายหัวเราะเอื่อยๆ “…ถึงภายนอกจะดูเหมือนว่า สนิทกันมาก แต่ลึกๆ แล้ว ระหว่างคุณกับผม ยังมีระยะห่างต่อกันอยู่ดี! ผมพูดถูกไหม”
เพียงแรกพบกับหญิงสาว ผู้ใหญ่บ้านที่ปิดประตูหัวใจใส่กุญแจแน่นหนามาหลายสิบปี ต้องหวั่นไหวกลายเป็นคนคลั่งรักแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว.....
เด็กโฮสต์ถูกซ้อมปางตาย ได้สาวรุ่นพี่ช่วยพาไปส่งโรงพยาบาล ตอนหลังมารู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของรุ่นพี่ที่สนิทกัน แต่ไม่ได้จบแค่นั้นเพราะหล่อนมาขอให้ช่วยเป็นแฟนปลอม ๆ ให้หน่อย
รักที่เธอให้…เขาไม่เคยเห็นค่า เขากลับเพิ่งรู้ว่า…กำลังจะเสียเธอไป และครั้งนี้ เธออาจไม่หันกลับมาอีก “เพราะฉันเพิ่งรู้ว่า…ไม่มีเธอ ฉันก็ไม่มีอะไรเลย”
จะเป็นแค่เพียงความลุ่มหลงชั่วคราว หรือว่า ไฟรักที่ส่องทางไปสู่คำว่า 'ตลอดชีวิต'
ไม่ว่าคราใดยังมีแต่ความเหงาในมุมเงียบ เธอได้แต่ภาวนาเทวทูตมาเติมฝัน...ให้เป็นจริง
อันใดเลยไหนร่วงโรยรา อันใดนั้นหนาคือวันเวลาพ้นผ่าน อย่ากระนั้นเลยหากใจอยากไขว่คว้า สรรค์สร้าง...ปั้นสิ่งที่ฝันให้เป็นจริง
ความเจ็บปวดมิเคยจางหาย กับรอยอันร้าวลึกประหนึ่งภาพเสมือนเตือนความทรงจำ
กลิ่นหอมจากกายเธอ...ตราตรึงใจเขาให้ติดอยู่กับทุ่งดอกคาโมมายล์ จนดอกรักได้เบ่งบานช่วยกันสานฝันภูมิปัญญา
ไยชะตาจึงลิขิตให้เธอได้กลับมาพบกับเขาอีกจนได้ จากปลายพู่กันที่แต่งแต้มภาพในวันนั้น
เขาเฝ้ามองหญิงสาวมานานจากแดนไกล ถ้าคิดถึงมากก็แค่บินมาไทยเอางานบังหน้า ใช้หัวใจของเขานำพาความรักกลับดินแดนทะเลทรายที่อบอวลไปด้วยรักจากเขา
เธอหวนกลับมาหาเขาอีกครั้งหลังจากเป็นฝ่ายทิ้งเขาไปถึง 6 ปี มีความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าเขาอาจยกโทษให้เธอแล้ว แต่คำตอบที่ได้มาคือเราไม่เคยรู้จักกัน